yayınlara ara verdim uzun süre, sebeplerini anlatacağım...
bu süreçte taşındım oldukça zorlu oldu. neyse ki kayınvalidemler annemler ablamlar taşınmamıza yardım etti. hamile iken taşınmak çok zor ama daha sonra kesinlikle taşınamazdım tam vaktinde taşındım gerçekten de.... taşınmamdan bir hafta önce doktara savunmamı yaptım. artık doktoralı bir gıda mühendisiyim. 35. hafta itibari ile bebişimin durumu oldukça iyi😉 artık clexan iğne olmayacağım. 36. haftayı görelim sonra ne zaman doğurursan artık dedi doktor 😊
insan nasıl yazacağını bilmiyor hala ekran karşısında ne yazayım diye bakıyorum ve gözyaşlarıma hakim olmaya çalışıyorum. 36. hafta başında 13 Şubat'ta sevgililer gününden önce eşim işyerine geldi ve çok üzgündü.. birine birşey olduğunu anladım ama niyeyse arkadaşı veya akrabalardan birine bişi oldu diye düşündüm. bitanecik dedeciğimi kaybettiğimi inanın hiç düşünmedim. o sabah ameliyat olacaktı ama yani öyle önemli birşey değildi. dedem neredeyse her yıl bir ameliyat olur ama bu sefer daha ameliyat olamadan ameliyat öncesi verdikleri antibiyotik ağır geldiği için sapasağlam akşam gülen adam gitti... yazamayacağımı karar verdim. çünkü o öyle müthiş bir adamdı kiii. tanıyan herkes onu sever yardımsever elinden her iş gelir(gerçekten!!!)... mobilyacılık, avcılık, balıkçılık, oto tamiri, tekne yapımı, bahçe bostan, mütaahhitlik, asker, kore gazisi ve daha neler nelerrrr....
hoşuma gitmeyen veya kötü olaylara karşı şöyle bir yaklaşımım var kafamda bir yerde odacıklar var ve ben kötü olayı o odacıklardan birine koyup kapısını sonra açmak üzere kapatıyorum... her zaman işe yarıyor diyemem. ama 36 haftalık hamile bir insan olarak erken doğum yapmamak bebeğimin anne klarnında da olsa psikolojisini bozmamak için bunu yaptım. etrafımdaki herkes parmak ucunda hareket halindeydi onlarda ben daha kötü olmayayım diye acılarını tam yaşayamadılar ya da bana göstermemeye çalıştılar.özellikle de annem... annem ablama hamileyken amcam üniversiteyken gaz zehirlenmesi nedeni ile vefat ettikten 2 gün sonra doğum yapmış ....sanırım o yüzden benim için ekstra korktu...işte bu yüzden yazmadım çok uzun süre ... istemedi içimden birşeyler yazmak... Allaha şükür bebeğime birşey olmadı böyle işte... rapor aldım bir hafta sonraki hafta 37. hafta ise işgöremez rağporu alarak zorunlu izne çıktım....bu arada bebeğim yola doğru dönmüştü çoktan ancak doktorum normal doğum yapıp yapamayacağımdan emin değildi.
Yorumlar
Yorum Gönder